Bir Çınar Daha..

Anneannem ve Bahtiye Yengem

İnsan yaş aldığını, büyüdüğünü ve artık çocuk olmadığını, her yıl daha fazla cenazeye katıldığında anlıyor.

Hayal meyal hatırlıyorum dedemin babasının vefat ettiği zamanı.. Ölüm ve cenaze kavramıyla ilk tanışmam. Henüz ilkokula gidiyordum ve anlam vermekte zorlanmıştım olan bitene. Televizyonda çizgifilm, hafta başında sosyal bilgiler sınavı vardı. Neyin farklı olduğunu anlamadığımı ve anlayabilmek için kendimi zorlasam da başaramadığımı hatırlıyorum.

Biliyorum, bu son dönemde sizlere annemden güzel notlar vermek yerine sürekli bir hüzün nostaljisi yaşıyorum. Ama yapabileceğim birşey yok. Anneannemi kaybetmemizin üzerinden daha 3 ay geçmeden ailemden bir başka çınarı daha uğurladık. Bahtiye yengemi. Hiç birimiz beklemediğimiz için hepimizi oldukça sarstı gidişi..

Kendimi hep şanslı adledmişimdir. Güçlü bir annenin kızıydım. Annem de çok güçlü bir kadının kızıydı.. Bu beni -kendimi bildim bileli- doğuştan güçlü kılıyordu.

Ailemde hiç bir zaman "Kız çocuğu onu yapamaz. Bunu beceremez." gibi konuşmalar olmadı. Herşeyi yapabilen, herşeye gücü yeten, güçlü ve muktedir olan kadınların diyarı gibiydi ben büyürken etrafım.

Bahtiye Yengem - Ahmet Dayım

İşte Bahtiye Yengem de böyle bir kadındı.

Sözlüğünde "yapılamaz" diye bir kelime bulunmazdı. Yapmaya karar verdiyse birşeyi, muhakkak yapardı. Ayakları yere çok sağlam basan, yoktan var eden, çalışkan, zeki ve durdurulamaz bir enerjiye sahipti.

Balkonunda kendi sebze meyvesini yetiştirir, konservesinden reçeline herşeyi kendisi yapar, yedirir, dağıtır, en küçüğünden en büyüğüne evdeki tamiratların tamamını kendisi yapar, kendi kendine ingilizce öğrenmiş, gezmeyi, tanımayı, öğrenmeyi, öğretmeyi seven bir Cumhuriyet Kuşağı Kadını.

Eşine aşık, çocuklarına ve torunlarına düşkün, ailedeki herkese destek, yoldaş, ülkesindeki her gelişmeye açık, dünyayı takip eden, değişen, gelişen ve bunun en önemli meziyetlerden biri olduğunu bilen bir dev kadın. Hepimizde, tüm ailede emeği olan bir koca yürek...

Fatma ve Bahtiye Sultanlar

Mustafa Kemal'in, Türk Kadınlarında öngördüğü şey tam da bu olsa gerek! Cumhuriyet Kuşağındaki kadınların özü bu olsa gerek.. Giderek rahata alışmış hayatlarımızda bizler sürekli şikayet ederken; gördükleri savaşlar, yokluklar, hastalıklar ve kayıplara rağmen ayakta dimdik kalmış, yoktan yaratmış, yarattığıyla güçlenmiş, geleceği şekillendirmiş insanların kuşağı.

Canım Bahtiye Yengem.. Nasihatların kulağımda küpe.. Sohbetlerimiz.. Evlilik yıl dönümlerimizin 55 yıl arayla aynı gün oluşu.. Harika su böreklerin.. Ben seviyorum diye muhakkak bir kase dahi olsa ayırdığın samasların.. Yetiştirdiğin kıpkırmızı arnavut biberleri..

Gittiğine inanmak halen zor geliyor.. Unutmak ise imkansız..

Ama biliyorum ki durmadan yol almaya devam edecek, gençlere taş çıkartan dinç ruhun..

Anneme ve anneanneme sevgilerimi ilet.. Bir dünyaya bedel üç güçlü ve güzel kadın.. Yolunuz nurlu olsun...

Sevgiyle,
Annesinin kızı