9 Mayıs için gecikmiş bir yazı..

Annem - Istanbul 2008

Hatırladığım ilk mayıs ayı ikinci pazarı 1979'da Ankara'da olandır. Babam kız kardeşimi ve beni alıp Kızılay'a yürüyüşe çıkarmıştı. Anneme iki ufak hediye seçmiştik beraber. Biri turuncu renkli deriden bir sigara kutusuydu. Hani kapağına basınca "tık" diye açılanlardan. Çantasında taşıyabilmesi için. Bir de selpak mendillerini -ki o zamanlar kağıt mendiller çok nadide sayılırlardı- yine çantasında taşıyabilmesi için kenarları dantel gibi işlenmiş gözüken, üzeri minik kır çiçekleri deseniyle kaplı poliüretandan incecik bir  anvelop kılıf almıştık. Hediyelerimizi verdiğimizde gülümsediğini hatırlıyorum.

Sonraki yıllarda hediyeler çeşitlilik kazandı elbette: Müjde çorapları, desenli mendiller, devasa papatya buketleri (ta Küçük Çamlıca'ya çıkıp taşıyamayacak hale gelinceye kadar papatya toplamıştık bir keresinde anneannem ile. 1983 yada 84 Mayısında sanırım), el yapımı tokalar, kuşaklar ve saç bantları (el yapımı derken kız kardeşim ve benim ellerimizi kastediyorum aslında), hasır çantalar, hasır şapkalar, kremler (niye bilmiyorum ama krem almak için biriktirdiğimiz paralar yetmeyince annemden borç istemiştik o sene. Çocuk olmanın dayanılmaz güzelliği burada olsa gerek), vs.. vs...

Bu sene Mayıs'ın ikinci pazarı zor geçti. Bir hafta öncesinden başlayan reklamlara kulak asmadıysam da, o 9 Mayıs pazar günü sonrasındaki hafta da biraz sarsıcı oldu. O yüzden de kendimi hazır hissedip yazamadım bir türlü. 

Belki önümüzdeki sene daha rahat geçer. Belki o zaman bu kadar mükemmel bir kadının kızı olduğum için mutluluğum yüzüme yansır. Ne kadar şanslı olduğumu gülümsememe bakarak anlar görenler. Şimdilik yapılacak bir şey yok.. 2011'i bekliyorum...

Sevgiyle,
Annesinin kızı

 Hamiş: Bu sene ilk kez anneler günü kutlayan kuzenlerimi ve güzel bebeklerini kocaman öpüyorum. İlayda bebek, Aylin bebek, Efe bebek annelerinizin kıymetini bilin e mi? Onların yerini başka kimsecikler dolduramaz çünkü :)