 |
| Güzel Annem |
Evet.. Bilgisayara girmek zul geliyor. Bilgisayarı açmak.. Yazı yazmak.. Yüzüme çarpan havayı hissetmek, denizin kokusunu içime çekmek ve insanların çınlayan seslerini, her kelime ile değişen mimiklerini görmeyi seviyorum ben..
Elbette bu bir blog açıp yazı yazmamak için bahane olamaz...
Bezgin Bekir olmak ayrı bir meziyet, zira..
Ama geçenlerde beni ve kardeşimi inanılmaz duygulandıran öyle bir durum oldu ki yazmamak olmazdı.
Kızkardeşim evindeki bir pencerenin camlarını değiştirmek için bir usta çağırmış. Gelen usta, annemi tanıyan mahalle esnaflardan biri çıkmış.
Adamcağız; annemin, kendisine oğlunu okula yazdırırken ne kadar yardımcı olduğunu anlatmış kardeşime. Sonra da uzun zamandır göremediği için nasıl olduğunu sormuş.
Kızkardeşim, annemi kaybettiğimizi söylediğinde, adamcağız gerçekten çok ama çok üzülmüş. Sonraki günler içinde değiştirilen pencerelerin ücretini almamış bile, kardeşimin tüm ısrarına rağmen. Annemin ne kadar değerli bir insan olduğunu, onlara verdiği desteği hiç unutmayacaklarını söylemiş.
Ne mutluluk verici, göğüs kabartıcı bir durum!!
Annemi az çok tanıyan herkes billir ki buna benzer nice hikayeler vardır. Annemin insani özelliklerini takdir eden, ona sevgi ve dahası saygı duyan bir sürü insan.. Esnaf, işçi, köylü, öğrenci, hasta, doktor, hemşire, kadın, erkek, genç, yaşlı, çocuk...
Annemi özel kılan da hep bu oldu işte.
O; yeni dünyalar keşfetmeye çıkalı neredeyse 2 sene oldu ama anısı, hayatına dokunduğu- insanların aklında halâ capcanlı..
Gurur duymam bundan.. Ağlamam ise inanın mutluluktan..
Sevgiyle Kalın,
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder