Yalnız Değiliz..

Geçen Perşembe gecesi, sabaha karşı,  gördüğüm çok ama çok güzel bir rüyayı sizlerle paylaşmak istiyorum:

Kucağımda bebeğimle yürürken annemi görüyorum.

Merdivenli bir girişin en üst basamağında durup gülümsüyor.

Ben şaşırmış halde “Anne gitmedin mi? Halâ burada mısın?” diye soruyorum.

Gülümseyip başını sallıyor ve eliyle gel işareti yapıyor.

Merdivenleri hızlıca çıkıp birkaç basamak altında duruyorum.

 “Sen bebeğimi görebildin” diyorum sevinçle…

Başını sallayıp gülümsüyor.  Pırıl pırıl…

Bebeğimi kucağına alıyor.

 “O zaman düğüne de burada olacaksın. Onu da göreceksin demek ki” diyorum.

Şaşkınlığıma eğlenir gibi yüzüme bakıp tekrar başını sallıyor gülerek…

O kadar mutlu bir şekilde uyandım ki sizlere anlatmam inanın mümkün değil.

Ölümü bir son olarak değil, bir kapı, bir geçiş, daha iyi bir gerçekliğe uyanış olarak görmemek mümkün mü?


Güzel Annelerimiz

Annelerimiz halen bizimle…

En güzel günlerimizi paylaşmak.. En zor anlarımızda bize destek olmak için..

Dışarıda lapa lapa kar yağıyor… Işıl ışıl... Tertemiz...

Şimdi, bebeğimle kendime sıcak çikolata yapacağım. Camdan dışarıyı seyredip biraz keyif yapacağız J

Sevgiyle kalın,
Annesinin Kızı